باران عشق

می خواهم شرحی از حال و هوای اکثر انسانهای امروزی بگویم که صدها آه بر دل به جای می گذارد …

نفسها در سینه حبس است ؛ آدمها با هم دیگر در جنگند

اعتمادی به کسی نیست ؛ عشق و هم نفسی در قلب بی هوسی نیست

قلب زندگی شکسته است ؛ نفسها در سینه به حبس ابد نشسته است

از ته دل هیچ کی به هیچ کسی دل نمی بندد ؛ از ته دل دیگر هیچ کس نمی خندد …

چرا باید این گونه بود ، تا چه زمان می توان سکوت نمود !

به چه بهایی ، به مردن جسم و قلب سالم یا سرگردان نمودن ارواح .

شمایی که در اندیشه خود شکست خورده ی دنیا می باشید ، دست در دست حق متعال قرار داده و با زمزمه های اتشین دردها را شناور نمایید .

تنها داروی شفا بخش بشر یک رنگی و پاک دلی است .هیچ دلی دردمند نخواهد ماند ، فقط با این شرط که زنده دل باشی و روح خود را آزار و شکنجه ندهید .و محبت را از هیچ بنده ای دریغ و بیهوده ندانید .